Незадоволен од Божјиот универзум, човекот тргнал да изгради паралелен, виртуелен метаверс. Но, што веројатно ќе најде во него? Поголема среќа или поголема тага?
Без разлика кој мислите дека го создал нашиот универзум, дали – Бог кој одеднаш рече „Нека има светлина“, или Биг Бенг од ништожност, или некој мрзлив Бог додека лежел и јадел грозје и смокви – ќе се согласите дека е многу поголем и покомплексен од она што човечкиот ум во моментов може да го сфати. Според една пресметка, патувањето од еден до друг крај на сферичниот универзум што може да се набљудува ќе трае 92 милијарди светлосни години. А светлината, ни велат, патува со брзина од 3 лак километри во секунда. Вие сами пресметајте го растојанието доколку сте добри со Математика.
Вселенскиот телескоп Џејмс Веб, кој моментално се наоѓа на точката Лагранж (L2) на околу 1 милион милји оддалечен од Земјата за да му даде непречен поглед на универзумот, веќе поништува некои клучни претпоставки и теории за самиот универзум. На пример, самиот Биг Бенг, онаа џиновска експлозија од ништожноста можеби и не е причината за создавање на универзумот. Без сомнение, додека Веб ни испраќа повеќе податоци гледајќи во бескрајниот небесен хоризонт, ќе знаеме многу повеќе за нашиот универзум и што може да се набљудува.
Нека има Метаверс
Назад на бледо сината точка, човечката храброст може да зборува во смисла на виртуелен универзум. Бидејки, метаверзумот што тој го гради не е ништо повеќе од извонредна игра, каде што учесникот е виртуелен аватар или вистински човек со слушалки за виртуелна реалност. Но, зошто човекот треба да сака да изгради метаверс? ‘Зошто да не?’ е одговорот на акциите. На крајот на краиштата, човекот – ни кажуваат религиите и филозофијата – е создаден од Бог… можеби е дури и самиот Бог. Затоа, човекот може и ќе го глуми Бога.
Сепак, има проблем со тоа. Освен за сопственото раѓање, сите напори на човекот даваат само „синтетички“, неоргански резултати, и тоа, откако тој мора да искористи нешто од Божјото дело. Смирената сончева топлина во зимско утро, студениот ветер што дува од планина, освежителната вода на изворот, мирисот на влажната земја после дождот, држејќи го вашето новороденче во раце за прв пат… дали и тие ќе се чувствуваат исто? Во виртуелен свет, дури и ако технологијата моментално го измами и изигра нашиот мозок?
Според тоа, човечкиот метаверс веројатно ќе биде многу полош од реалниот свет во кој живееме. Ослободен од импликации од реалниот свет, виртуелниот човек веројатно ќе биде полоша верзија од самиот себе. Силеџиството, нападите и измамите ќе бидат дел од секојдневието и нивниот пораст ке се зголеми премногу брзо. Веќе има извештаи за метаверзно недолично однесување, кое се движи од целосно малтретирање до напади и вознемирување. Веб 2.0, во кој доминираат платформите на социјалните медиуми, веќе им овозможуваат на многу луѓе да се однесуваат на начин на кој вообичаено не би се однесувале во реалниот свет, првенствено благодарение на леснотијата со која може да се постават лажни идентитети. Веб 3.0, со своите виртуелни аватари и блокчејн технологија, ќе ја направи траумата уште пореална. Жена, која ке го именува својот аватар – Мачка, и ке биде пипкана и омаловажувана, веројатно ќе биде истрауматизирана како и во реалниот живот. 3-Д игрите веќе се покажаа како зависни како и дрогата за некои играчи.
Подобро KYC за Metaverse
Ако метаверзумот (или метаверзиите, бидејќи ќе ги има многу од нив) треба да стане безбеден за секого, тогаш неговата основа мора да биде многу подобра за да ги познавате стандардите на вашиот клиент од она што моментално го има Web 2.0. Потоа, треба да има дебата за прифатливо однесување и соодветни казни за оние кои ќе извршат кривично дело. (Постојат видео игри каде што она што би било целосно нелегално во реалниот живот не е само прифатливо, туку и ЕДИНСТВЕН начин да се заработат поени, а понекогаш и пари.) Ова нема да бидат лесни дебати.
На пример, ако вашиот аватар изврши виртуелен криминал, како треба да бидете казнети? Со парична казна во виртуелниот свет, повеќето би рекле и би биле во право. Но, што ако баш овој ваш аватар малтретира дете или жена на интернет? Дали тој човек треба да биде казнет во реалниот живот? Повеќето повторно би рекле, да. Но, има многу сиви области: како треба да се справиме со расната злоупотреба, малтретирањето, кражбата на дигитални средства , разводите меѓу брачните аватари или „виртуелната“ финансиска измама?
До каде може да се пренесат обичаите, нормите и правилата од реалниот живот во виртуелниот свет? Секако, концептот на „виртуелен реализам“ – аргументот дека виртуелната реалност во некои сценарија е вистинска реалност – почнува да се обликува. Но, дали нашите судови и постоечките закони се спремни да се занимаваат со вакви прашања? Одговорот за сега е не.
Тоа значи дека ќе ни треба целосно нов сет на закони наменети исклучиво за метаверзумот. За да можеме да дадеме одговор на прашањето поставено погоре во овој текст („дали човекот ќе најде поголема среќа или тага во метаверзумот?“), мислам дека моменталното човештво го крие и дава истовремено правилниот одговор. Дали човекот постигна напредок и воопшто го подигна коефициентот на среќата? Одговорот би требало да биде убедливо да. Во исто време, дали човекот некогаш изгубил можност да прави работи што го прават светот полошо место? Како да се борите со деструктивни војни, да сечете шуми, да ги ограбувате ресурсите на земјата, да убивате други животни? За жал, не…
Значи, иако метаверзумот може да има свои придобивки, меѓу нас ќе има некои кои ќе сакаат да го искористат од перверзни причини, а не од поголемо добро. Тогаш, што ни кажува тоа за нас самите? Само дека она што го обликува човекот и неговата судбина се неговите импулси. Било да е тоа во големиот Божји универзум или во ново создадениот човечки метаверс.